Donna's Blog

Het seizoen begint weer yeah. Dat betekend weer de weekenden goed plannen. Vrijdag trainingen, zaterdag kwalificatie en zondags de race. Het liefst kijk ik alles live. Dat betekent een aantal keer per seizoen heel vroeg opstaan. Met races om 6 uur s’morgens, is het wel eens moeilijk wakker worden als dan de trainingen om 2 uur s’nachts zijn is het een lang werkend.
De eerste race van het seizoen is er zo een. Vrijdag nacht trainingen om 3 uur en 7 uur, op zaterdag om 4 uur de laatste training en om 6 uur de kwalificatie. Zondag de race om 7 uur. Nu ben ik er zo een die ook alle voorbeschouwingen kijkt dus de tv uitzendingen beginnen een uur eerder. Al met al dus een weekend van hele vroeg opstaan en na de training of race nog een lange dag te gaan. Want ja je gaat niet meer naar bed dan. Zaterdag heb ik direct na de kwalificatie school. Dan heb ik les tot 16:30. Dat word een zware dag voor me. Om de zondag aan te kunnen zal ik dan energie moeten gaan sparen wat voor mij inhoud makkelijk eten, geen visite en bank hangen. Helemaal niets mis mee. Je moet het alleen even goed inplannen allemaal.

Maar als dat op de zondag de race begin, de spanning vooraf, het geluid van de auto’s, oh dat is zo machtig mooi. Dan ben je even 2 uur in een andere wereld.
Sinds vorig seizoen hebben we een app met een aantal liefhebbers, die draait al een paar dagen overuren, we voelen allemaal de spanning van de eerste wedstrijd. Gedurende het hele race weekend appen we over en weer, de rijders worden besproken, de auto’s, de regels, en we klagen heerlijk over de tegenstanders. Maar dan zo’n 2/3 minuten voor de lichten aangaan is het even stil op de app. Een ieder zit met geknepen billen, zwetende handen, en gespannen blikken te turen naar het scherm.

De start. Lichten gaan uit, auto’s bewegen, de eerste bocht rechts af, tweede bocht links, en dan bocht 3 een scherpe haarspeld. Een golf van adrenaline giert door je lijf. En we appen weer, wie er goed door de bocht kwam, wie niet, gejuich, soms woede. Dan volgen er 2 lange uren van spanning, emotie en afhankelijk van de race en voor wie je bent, gejuich of gescheld. Het geeft mij zo’n rush dat ik even alles vergeet. En het is zo gaaf om dat met de vrienden te delen het geeft een extra dimensie aan de race. Zo moeilijk uit te leggen aan mensen die het zien als rondjes rijden, wat zo’n race allemaal bij je los maakt.
Sinds onze Max mee doet merk je dat de F1 koorts groter is dan ooit in Nederland. Ik weet niet beter ben er mee opgegroeid. Als kind mee naar races, en demonstraties met mijn pa (hij deed dragster en trail). Later veel naar circuits, en parcours geweest. Het rondhangen op een circuit geeft al een bepaald gevoel wat ik niet kan uitleggen, ik voel me thuis, er gieren hormonen door mij heen die ik nergens anders voel, en de machtige geluiden van de motoren. Als ik op Zandvoort ben en er is een race of demonstratie dan kan ik zo ineens in huilen uitbarsten, puur van geluk. Ik vind het zo machtig mooi.
Melbourne daar begint het race seizoen dit weekend. En ik sta nu al bol van de spanning.

XD